เรียนรู้จากไวรัสโควิด-19
…
เฝ้าฟังข่าว ดูข่าว เชื้อไวรัสนี้มาตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั่งกลายเป็นเชื้อไวรัสที่ระบาดไปเกือบทั่วโลก สรุปในตอนนี้ คือ ยังเอาไม่อยู่ ยังมีโอกาสลุกลาม คุกคามได้ต่อไปอีก
…
ตามข่าวรายงานว่า ในบ้านเรานั้น ครั้งแรกเมื่อเกิดข่าวนี้เราอยู่ในอันดับสอง แต่ในขณะนี้ดูเหมือนว่า เราจะอยู่ในระดับปลายๆ แถวแล้ว แสดงถึงการป้องกัน และบุคคลากรทางการแพทย์ของเราเก่ง จึงลดระดับชั้นลงมาได้ ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงนั้นเราอยู่ในกลุ่มประเทศที่มีอัตราการเสี่ยงสูงมาก เพราะทัวร์จีนมาลงประเทศเราปีปีหนึ่งเป็นจำนวนมาก แต่เราก็เอาของเราอยู่ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดี
…
แต่ถ้าเรามองอีกมุมหนึ่ง ในมุมของเศรษฐกิจ เชื้อไวรัสโควิด-19 นี้เอาเราอยู่ มันเล่นงานเราเต็มๆ ถึงขั้นที่เรียกกันว่าเรา “อ่วม”
…
ทราบกันดีว่า นโยบายของรัฐบาลทุกรัฐบาลในรอบหลายสิบปีมานี้ เน้นรายได้จากการท่องเที่ยวเป็นรายได้หลักรายได้หนึ่ง ซึ่งเป็นนโยบายที่ต้นทุนต่ำ แต่กำไรดี
…
ที่ว่าลงทุนต่ำนั้น เราแทบจะไม่ต้องลงทุนอะไรเลย เรามีศิลปวัฒนธรรมของเรา วัดวาอาราม มีอาหาร มีสถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติ เช่น ทะเล เกาะ แก่ง ป่าเขาที่สวยงาม ฯลฯ เรามีคนไทยที่มีเสน่ห์ ซึ่งเป็นของที่เรามีอยู่และเป็นชีวิตประจำวันของเราอยู่แล้ว ใครๆ มาเที่ยวก็ติดใจ มาแล้วอยากมาอีก เราจึงไม่ต้องลงต้นทุนอย่างใด เพราะเรามีต้นทุนพร้อม เพียงแค่ประชาสัมพันธ์ให้ชาวต่างชาติมาเที่ยวประเทศเราเท่านั้นเอง ส่วนที่เหลือคือกำไร
…
ที่ว่า ไวรัสโควิด-19 เล่นงานเราอ่วมในครั้งนี้ คือ ปีนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวมาเมืองไทย นึกภาพดู ธุรกิจการท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้อง จะอยู่ในสภาพอย่างไร บุคคลากรที่ทำงานอยู่ในธุกิจนี้ จะอยู่กันอย่างไร ในต่อจากนี้ไป
…
และเงินจำนวนเป็นแสนๆ ล้านที่เราเคยได้จากการท่องเที่ยว เงินที่เคยมาสะพัดหมุนในการใช้จ่ายของตลาดทั่วไปในทุกๆ ปี ในปีนี้เงินจำนวนนี้จะหายไป เศรษฐกิจจะได้รับผลกระทบแน่นอน
..
การหายไปของนักท่องเที่ยวจากโรคระบาดครั้งนี้จึงส่งผลกระทบโดยรวมกับคนไทยทั่วไป โดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ
…
ผลกระทบครั้งนี้ ต้นตอมาจาก ความมักง่ายในการบริหารประเทศ คิดแต่จะเอาเงินของคนอื่น เอาเงินจากนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเที่ยว เพราะเห็นว่ามันง่าย จนลืมว่า ที่ถูกที่ควรนั้น เราควรพึ่งตัวเองให้ยั่งยืนได้ก่อน มีกินมีใช้ให้มั่นคงด้วยตัวเราเอง เป็นเรื่องสำคัญที่ต้องทำ ส่วนการท่องเที่ยวนั้น ถือเป็นของหวาน เป็นน้ำจิ้มไป เป็น “อาชีพเสริม” ไม่ใช่อาชีพหลัก
…
การที่เราหวังพึ่งคนอื่นตลอดไป โดยไม่ระแวดระวังนั้น วันหนึ่งเมื่อเราพึ่งเขาไม่ได้ เราก็จะเดือดร้อน เช่นครั้งนี้
…
ปีนี้เขาลือกันมาก่อนว่าจะเป็นปีเผาจริงทางเศรษฐกิจ พอมาเจอไวรัสโควิด-19 ตั้งแต่ต้นปีซ้ำเข้าอีก ลองนึกภาพดู ปีนี้คงจะเป็นปีแห่งความยากลำบากที่เราต้องเผชิญกัน ขอให้ใช้สติให้จงดี เพื่อเราจะผ่านมันไปให้ได้ ด้วยกัน
…
และหวังว่า บทเรียนในครั้งนี้ คงจะบอกอะไรกับประเทศของเราได้บ้าง อย่าปล่อยให้ประเทศต้องเจ็บฟรี
ชาติ กอบจิตติ
